Co czyta Kamala Harris? Top 5

Dla Kamali Harris wiceprezydentura to ogromne wyzwanie także dlatego, że w świecie najbliższych współpracowników Joe Bidena jest zwyczajnie nowa i obca.

A ponieważ właśnie zaczyna się walka o przyszłą prezydenturę, do czego Harris aspiruje, łatwo jej nie będzie. I głównie tym zajmować się będą media i dziennikarze, analizując jej poczynania i szanse na nominację. 

Niemal wszystko powiedziano o jej przeszłości, sama zresztą lubi do tego nawiązywać.

Doświadczenia rodziców 

Bo Kamala Harris pokazała w czasie kampanii, że potrafi opowiadać o sobie i o tym, jakie doświadczenia ją ukształtowały. To również doświadczenia jej rodziców.

Mama Shyamala Gopalan pochodzi z Indii, a do Stanów przyjechała studiować (obroniła doktorat na uniwersytecie w Berkeley i zajmowała się badaniem nowotworów). Ojciec Donald Harris, również imigrant, tyle że z Jamajki, który dzięki stypendium mógł studiować w Berkeley (specjalizował się w ekonomii). 

Imigranci i ich problemy bliskie staną się Kamali, która po ukończeniu studiów prawniczych postanowiła zostać prokuratorem, szybko wspinając się po szczeblach kariery. 

Ulubione książki Kamali Harris 

Jakiś czas temu pisałam o tym, co znajdziemy w bibliotece Donalda Trumpa (wiem, nie wierzycie, że czyta) i Joe Bidena. 

Lista lektur Kamali Harris wygląda znacznie ciekawiej i o wiele autentyczniej niż obu prezydentów. Harris nie tylko chętnie odpowiedziała na ankietę Bookriot, ale i od lat aktywnie promuje czytelnictwo na Facebooku, zachęcając ulubionymi lekturami do czytania dzieciom i sobie. Problemy imigrantów będą obecne niemal w każdej z ulubionych jej książek. 

Co więc czyta pierwsza kobieta wiceprezydent Stanów Zjednoczonych? Piątkę otwiera najciekawsza w zestawieniu książka, dostępna także po polsku. 

1. Chłopiec z latawcem o wstydzie z bycia tchórzem 

Trudno upolować tę książkę, a o jej popularności dodatkowo może świadczyć to, że Albatros w zeszłym roku opublikował jej dziesiąte wydanie. 

Bohaterem i narratorem jest 12-letni Amir, zabiegający o miłość ojca zamożnego Pasztuna z Kabulu. Najbliższym towarzyszem zabaw jest starszy o rok Hasan, którego wierność i przyjaźń wystawiana na wiele prób zawsze zdaje egzamin.

Amir nie może tego powiedzieć o sobie. Wiele razy tchórzy i nawet jeśli dręczą go wyrzuty sumienia, nie umie postąpić inaczej. Amir nie jest żadnym bohaterem, wręcz odwrotnie, ale przecież nie jest też złym człowiekiem, jest kimś, kogo się lubi i komu się współczuje. No i cierpi razem z nim, przeżywając także to, co dzieje się w Afganistanie od upadku monarchii po wkroczenie wojsk radzieckich. 

Historia ma swój ciąg dalszy, bo 25 lat po wydarzeniach z młodości dorosły Amir – już mieszkający w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyemigrował z ojcem – wciąż zmaga się z poczuciem winy wobec przyjaciela. 

Los daje mu okazję, żeby mógł wrócić do Afganistanu i do przeszłości. Sama nie wiem, czy bardziej wzrusza mnie los Amira, czy Afganistanu, bo obie te historie opowiedziane są przejmująco. 

2. Syn swego kraju

Tu także spotykamy nieoczywistego i łamiącego schemat bohatera. Jesteśmy w Chicago w latach 30. XX wieku, a w nim dwa światy: getta Afroamerykanów i biali czerpiący korzyści z wyzysku. 

Bohaterem jest czarnoskóry chłopak, którego pociąga świat pieniędzy i luksusu, łatwo więc przychodzi mu złamać prawo po raz pierwszy. A potem każdy kolejny.

Na podstawie książki powstał film, który w 2019 roku miał premierę na festiwalu w Sundance, obecnie można obejrzeć go na HBO Go. 

3. Klub Radości i Szczęścia 

Tym razem to historia czterech starszych pań mieszkających w chińskiej dzielnicy San Francisco. Od lat spotykają się, żeby zagrać w madżonga. Ale gra to tylko pretekst.

W czasie spotkań najważniejsze są opowieści – powroty do przeszłości, wspomnienia z młodości. I jak można się łatwo domyślić, każda z nich pokazuje inny odcień kultury Dalekiego Wschodu. Łączy ich wspólny los imigrantek w Ameryce. 

4. Niezrównana Toni Morrison 

W Polsce przetłumaczona została dopiero w 2015 roku, ale to książka dużo starsza, bo wyszła w 1977. Była trzecią napisaną przez Toni Morrison i niewątpliwie dostarczyła argumentów do przyznania autorce literackiej Nagrody Nobla w 1993 roku. 

Saga rodzinna, momentami przypominająca kryminał, urzekająca poetyckim językiem. To także książka o awansie społecznym – od niewolnictwa do klasy średniej. 

Toni Morrison to jedna z tych pisarek, do których zawsze chętnie się wraca. 

5. Opowieści z Narnii o szafie

Mówią, że to najbardziej znana w cyklu o Narnii. Mnie ominął i film, i cykl książkowy. Tę przeczytałam dopiero z polecenia Kamali Harris i raczej do niej już nie wrócę. Lewis nie pisze tak wciągająco jak choćby Maria Perr. 

Najfajniejszy był dla mnie pomysł z szafą, do której się wchodzi i można wyjść z drugiej strony w innym świecie. A tam sprawy mają się całkiem inaczej. 

21 stycznia 2021