To jedna z tych powieści napisanych dla kobiet, która z nich czyni główne bohaterki. Ale to mężczyźni są centralnymi postaciami – opuszczają, znikają, kochają i porzucają. Miłość i historia spłata się w losach i pamięci miasta. „Lalka z Lizbony” Iwony Słabuszewskiej-Krauze czeka na swoich czytelników: kilka egzemplarzy do wygrania.
Nie jest to książka na plażę, ale na długie wieczory listopadowe nadaje się idealnie. Szczególnie kiedy dręczy nas pytanie: jak żyć w świecie, w którym władzę ma populizm? „Topeka” Bena Lernera opowiada o liberałach w konserwatywnym świecie, a przy okazji o narracji elit.
„Ludowa historia Polski” Adama Leszczyńskiego jest do bólu narracyjna. Czyta się więc niemalże jednym tchem, uchodzi anegdotami i opowiastkami. W zamiarze miała być pokazaniem historii pomijanych i przemilczanych uczestników historii. Czy faktycznie pokazuje Polskę inną niż nam znaną? Niekoniecznie. Zwłaszcza niekoniecznie w tym, co pomija. Świetnie za to pokazuje polską przemoc.
Po Pulitzerze za „Kolej podziemną” w 2017 roku kolejny Pulitzer trafił do Colsona Whiteheada w 2020 za „Miedziaki” właśnie. Wstrząsająca opowieść o tym, jak kolor skóry staje się przeznaczeniem, z którego trudno się wyrwać.
No i jest literacki Nobel dla pisarza pochodzącego z Afryki! Tyle że nie dostał go Ngugi wa Thiong’o, ale urodzony na Zanzibarze Abdulrazak Gurnah.
Japończyk Haruki Murakami od lat otwiera bukmacherskie zestawienia kandydatów do literackiej Nagrody Nobla. W tym roku nie jest inaczej. Na liście kilku innych stałych faworytów: Ngũgĩ wa Thiong’o czy Margaret Atwood. Ale pojawiała się także Ludmiła Ulicka – pisarka rosyjska czy Marysa Condé autorka pochodząca z Gwatemali pisząca po francusku.
Nie czas umierać? A co jeśli zniknął świat, jaki znamy? Literackie dystopie czyta się nierzadko ze ściśniętym gardłem. To świat, w którym żaden Bond nas nie uratuje. Gdzie szukać ocalenia?
Zwyczajne przewodniki już dawno przestały spełniać swoją funkcję. Dziś są co najwyżej symbolem turystycznego pierwszego razu. Chyba że trafia się na książkę, w której miasta pokazane jest od zaplecza. Wówczas taki przewodnik staje się dla nas księgą wtajemniczenia drugiego stopnia. Taki właśnie jest „OffBerlin. Przewodnik alternatywny” Marka Defee.
Czy możliwe jest bycie kobietą bez myślenia o tym, że płeć nas określa? Czy miejsce kobiet zawsze musi być powiązane z kwestią gender? Bernardine Evaristo pokazuje, że w kobiecym indywidualnym głosie tyleż o własny głos chodzi, własną opowieść, co i o własne ciało.
Rumunia, która wielu kojarzy się co najwyżej z Drakulą, w książce Agnieszki Krawczyk smakuje i pachnie. Żadnego magicznego genius loci. Agnieszka Krawczyk wybrała inną drogę i dzięki temu jej „Rumunia” uwodzi swojskością.
Bycie mieszkańcem Manhattanu oznacza, że nie ma się czasu na nic innego, z pracą włącznie. Ironia, poczucie humoru są stylem życia, który demonstruje się elitarnym byciem w kontrze do trendów. Tak właśnie żyje Fran Lebowitz. Moralność Dulskiej – wykwit mieszczaństwa obnażony przez Gabrielę Zapolską w „Moralności pani Dulskiej” reprezentuje odwrotne wartości, którym hołduje Lebowitz. Czy jednak coś je przypadkiem nie łączy?
Korfu – najbardziej zielona z greckich wysp. Uwielbiana szczególnie przez turystów brytyjskich, choć dziś, jak mówią miejscowi, jest ich znacznie mniej niż w czasach przedcovidowych. Dzisiejsi Brytyjczycy na Korfu w niczym nie przypominają rodzinny Durrellów, która w latach 30. spędziła tu kilka lat. Na Korfu pozostały domy i liczne pamiątki. Ale przede wszystkim możemy o tym przeczytać. I obejrzeć serial.