skrzynka pocztowa na okładce książki skrzynka pocztowa na okładce książki

Fajna książka na wakacje. Top 12 Literackiego GPS

Nie chodzi o to, żeby była po prostu lekka. Musi wciągać, ale i odpowiadać aktualnemu klimatowi emocji i okoliczności przyrody. Na plaży wcale nie musi sprawdzić się kryminał. Czytanie o Bieszczadach świetnie sprawdza się przed wyjazdem. Za to lektura Nowego Jorku równie mocno może do nas trafić zarówno w czasie pobytu na Podlasiu, jak w czasie krótkiego odpoczynku w Central Parku. Fajna książka na wakacje 2022 musi wciągnąć, ale niekoniecznie oderwać od tu i teraz.

mężczyzna w okularach, stara kobieta na okładce książki mężczyzna w okularach, stara kobieta na okładce książki

Bieszczadzkie pogranicze. Wsie po polskiej i ukraińskiej stronie granicy 

Opowieść o bieszczadzkich wsiach, które przed II wojną światową znajdowały się w granicach Polski, a dziś są w granicach Ukrainy, pokazuje w soczewce problematyczność pisania o pograniczach. Krzysztof Potaczała w książce „Tak blisko, tak daleko. Bieszczady po drugiej stronie granicy” udowadnia, jak formuła reportażu okazuje się przydatna wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia ze skomplikowaną materią. Gdzie liczy się detal oglądany z wielu różnych perspektyw.

znak przy drodze z napisem: sokołowsko i okładka książki znak przy drodze z napisem: sokołowsko i okładka książki

Pierwsza po Noblu. Nowa książka Olgi Tokarczuk o empuzach 

Czarownice w najnowszej powieści Olgi Tokarczuk „Empuzjon” są tak wyraziste, że sceny z ich udziałem zapadają w pamięci najsilniej. Chce się więc odwiedzić lasy wokół dzisiejszego Goerbersdorfu, spoglądając na sanatorium jedynie z drogi.

książki na półce książki na półce

Literacki GPS i rankingi najlepszych książek. Skąd się biorą? 

Czy nagrody decydują o tym, że książka staje się czytelniczym sukcesem? Czy rankingi najlepszych książek mają sens? Jak tworzy się własne zestawienia? I czy warto wierzyć tym, o których się czyta? Kilka odpowiedzi na zapytania czytelników o rankingi na Literackim GPS-ie.

odpoczywający pielgrzym odpoczywający pielgrzym

Co mówią kamienie Wenecji? Eseje Ewy Bieńkowskiej 

W tytule książki Ewy Bieńkowskiej „Co mówią kamienie Wenecji” nie ma znaku zapytania, bo autorka o mieście opowiada z pozycji osoby, która miasto przeszła, wielokrotnie odwiedzała, mieszkała. Poznała dogłębnie. Biografia Wenecji? Eseistyczny przewodnik? Zdecydowanie więcej – eseje Bieńkowskiej opowiadają bardziej niż o mieście, o zżyciu się z nim.

mężczyzna macha do tłumu mężczyzna macha do tłumu

Nie napisałeś książki? Nie zostaniesz prezydentem Francji

Przekonania polityczne prezydenta w najnowszej powieści Michela Houellebecqa sprowadzają się do: „Zostałem wybrany na prezydenta”. We Francji – o tym akurat Houellebecq nie pisze – prezydentem zostaje ten, kto ma w swoim dorobku choćby jedną książkę.

twarz młodej kobiety, w tle regał z lustrem twarz młodej kobiety, w tle regał z lustrem

„Odzyskanie” na Ziemiach Zachodnich

Zasiedlanie nowego miejsca to nie tylko zadomawianie się w miejscu i wśród ludzi, ale także w krajobrazie. Na Ziemiach Odzyskanych – albo jak wolą inni Ziemiach Zachodnich – pejzaż, przyroda i pogoda stają się sprzymierzeńcami, łącząc przeszłość i teraźniejszością. W „Odzyskaniu” Anny Robak-Reczek pejzaż pozwala nam odnaleźć swoje korzenie.

starszy mężczyzna i okładki kolorowe starszy mężczyzna i okładki kolorowe

Philip Roth i jego miejsca penetracji

Wydawnictwo Literackie wznawia powieści Philipa Rotha w bardzo atrakcyjnej kolorowej oprawie graficznej. Uchodzi za pisarza pewniaka – którego się czyta i do którego wraca. Dziś nie każda powieść broni się. Wiele może znudzić. Trzy powieści, które warto znać, drążą amerykański sen, podwójną moralność, miejsce pisarza w świecie. I do tego trudno oderwać się od każdej z nich.

chłopiec patrzący w okno, stare zdjęcia na stole chłopiec patrzący w okno, stare zdjęcia na stole

Debiut: „Ostatnie zdjęcie” Aldony Szczygieł

Wychowujący się w sierocińcu nastoletni Franek pewnego dnia odnajduje babcię, a wraz z nią odnajduje siłę ocalającej od zapomnienia pamięci. W „Ostatnim zdjęciu” Aldona Szczygieł przywraca językową pamięć naszych własnych opowieści z dzieciństwa, w których kluczowa okazuje się intensywność przeżyć. I ogromna nadzieja, że może być lepiej.