W tym roku stawiam na podbój świata. Są więc dziewczyny, które nie płaczą w kącie, tylko ruszają w świat – dosłownie i w przenośni. Jest grupa przyjaciół, która zagłębia się w mroczne zakątki dzielnicy Truchlin w czeskiej Pradze i powrót do klasyki. Jest wreszcie szwendanie się po Warszawie. No i regulamin na wakacje, który biorę sobie do serca na nowy rok.
Żydowskie pochodzenie wciąż jest tematem tabu. I problemem dla polskiej tożsamości. Historia rodzinnej tajemnicy Jarosława Kurskiego ucieka od aktualnych sporów, ale żywioł politycznych podziałów wdziera się do przeszłości i teraźniejszości.
Na taką książkę czekało wielu. Głos kobiet – chłopek, ale i spojrzenie na całkiem pomijaną sferę życia. Sabina Jakubowska sama jest doulą. Korzystając z zapisków swojej prababki (też akuszerki), napisała powieść, w której fizjologia nie tylko staje się głosem kobiet, ale i ramą modalną opowieści.
W „Unicestwianiu” kondycję cywilizacji postrzega się w perspektywie politycznej. Tym, co świat może uratować, są nie tylko szczere i czułe starania silnych kobiet, ale moralni i genialni politycy, z ministrem finansów na czele.
Bernardine Evaristo stworzyła autobiografię, która staje się zapisem własnego doświadczenia inności. Jednocześnie stając się zapisem doświadczenia pewnego pokolenia feministek, pisarek, kobiet.
W Rouen urodził się Gustave Flaubert, w malowniczych wioskach nieopodal ulokował „Panią Bovary”. W Rouen studiowała Annie Ernaux, wyrywając się ze swojej robotniczej dzielnicy w Yvetot. Proust wakacje spędzał w Trouville, gdzie czas poświęcał wprawkom pisarskim. Normandia naznaczyła pisarstwo Flauberta, Ernaux i Prousta.
Annie Ernaux laureatką literackiego Nobla 2022, przede wszystkim za „Lata”, które podbiły czytelników na całym świecie. Ale najmocniejsze wrażenie robi powieść o nielegalnej aborcji, zekranizowana i ze Złotym Lwem w Wenecji. Najnowsza powieść opowiada o romansie z dużo młodszym mężczyzną – pasji, nadziejach i zranieniu.
Ikona feministek drugiej fali Vivian Gornick w „Przywiązaniach” opisuje swoją relację z matką – a w zasadzie kilka równoległych relacji: swoją ze sobą, córki i matki, matki z innymi kobietami, córki i mężczyzn w jej życiu. Wreszcie relację z dorosłą sobą, która odkrywa przyjemność w intelektualnym i pisarskim spełnieniu. Emocjonalna, intensywna lektura, która pokazuje, czym realnie jest odwaga bycia ze sobą.
Od pierwszych zdań wiemy, że opowieść córki emigrantów z Ukrainy, którzy znaleźli się w Hiszpanii, pozbawiona będzie oczywistych scenariuszy. Daria dźwiga nie tylko los wygnańca, ale i ciężar wyborów i nadziei rodziców. Ale to wcale nie pomaga w tożsamościowym zakorzenieniu się w miejscu i własnym życiu tu i teraz. Tożsamościowy dylemat w wydaniu debiutanckiego „Przemieszczenia” kryje w sobie nieoczywiste i często niewygodne pytania.
Współczesna opowieść o Grecji – targanej kryzysami – nie miałaby w sobie takiej mocy oddziaływania, gdyby nie to, że Dionisios Sturis ma osobiste powikłane sprawy z greckim pochodzeniem. Mieszanka sprzecznych emocji nie jest jednak bagażem, problemem do rozwikłania, ale esencją postawy autora w poznawaniu i przyglądaniu się Grecji współczesnej. Efekt zaskoczyć może każdego.
Czytanie Colsona Whiteheada daje przyjemność zanurzenia się w świecie, w którym nieoczywiste drogi poznają do poznania ukrytych mechanizmów. „Rytm Harlemu” wprowadza nam w świat oszustów, złodziei, skorumpowanych policjantów i zwykłych przeciętnych obywateli. Czym jest własność dla ludzi, którzy sami byli własnością innych?
Paryż, o którym pisze A.J. Liebling, pozornie tylko nie istnieje. Nie istniał zresztą nawet w latach 20. XX wieku, o którym Liebling pisze. Pozornie, ponieważ wciąż istnieje w naszym wyobrażeniu, wciąż możemy odkryć ślady miejsc i smaki, którymi Liebling raczył się w czasie pobytu we Francji. „Między posiłkami. Apetyt na Paryż” to w takim samym stopniu opowieść o mieście, francuski kuchni, co i przyjaźni.